๐™„๐™› ๐™ž๐™ฉ ๐™˜๐™–๐™ฃ ๐™—๐™š ๐™จ๐™ค๐™ก๐™ซ๐™š๐™™, ๐™ฉ๐™๐™š๐™ง๐™š’๐™จ ๐™ฃ๐™ค ๐™ฃ๐™š๐™š๐™™ ๐™ฉ๐™ค ๐™ฌ๐™ค๐™ง๐™ง๐™ฎ, ๐™–๐™ฃ๐™™ ๐™ž๐™› ๐™ž๐™ฉ ๐™˜๐™–๐™ฃ’๐™ฉ ๐™—๐™š ๐™จ๐™ค๐™ก๐™ซ๐™š๐™™, ๐™ฌ๐™ค๐™ง๐™ง๐™ฎ ๐™ž๐™จ ๐™ค๐™› ๐™ฃ๐™ค ๐™ช๐™จ๐™š.

๐˜‹๐˜ข๐˜ญ๐˜ข๐˜ช ๐˜“๐˜ข๐˜ฎ๐˜ข

Nee, zo zwart-wit als deze quote wordt gesteld geloof ik er niet in. Je kunt niet bij alles zeggen: okรฉ, ik kan het niet oplossen, het ligt niet in mijn cirkel van invloed, dus weet je wat; ik laat het los en maak mij er niet meer druk om.

Echter gechargeerd is dit wel รฉรฉn van mijn lijfspreuken. Zowel privรฉ als zakelijk.

En is dat dan altijd even makkelijk?

Zeker niet, ik kan ook weleens piekeren. Totdat deze quote weer bij mij op popt! Dan kan ik er weer van een afstand naar kijken en het loslaten of รฉcht gaan oplossen.